Sevgiden bir dünya kurmalı yeniden,
Kedilerin bakışlarından, kokusundan çocukların..
Annelerin üzerine kudretten bir örtü germeli,
Kanatları birbirine kenetlenmiş gibi kuşların..
Bütün "okul"ları kökten yıkmalı,
Duvarları yaşam derslerine engel olmasın diye karıncaların..
Dümdüz edilmeli sınırlar,
Uçları bir bir ateşe verilmeli bayrakların..
Alabildiğine meraklı, çıkarsız ve kararlı,
Bir mücadele ile gidilmeli üstüne karanlıkların..
Dünya sarı öküzün boynuzundan alınıp bilime verilmeli,
Yeter olmalı baskısı "kör inanç"ların..
Elinin değdiği yere ağaç dikmeli,
İadesini ister gibi toprağa düşen canların..
Doğaya kıyanların elleri bağlanmalı,
Hesabı sorulmalı masum varlıklara yüklenen ağırlıkların..
Sevgi için olmalı bunca çaba, telaş,
Canına ot tıkamalı "tehlikeli çıkar"ların..
Her yağmurla aşk yağmalı yeryüzüne,
Bentlerini yıkmalı önü kesilen sevdaların..
Herkes aynı anda cesaret üflemeli,
Üstüne kül serpilmiş umutların..
Umutlar her yerde bizi bekliyor umutla..
Umutlar her yerde bizi bekliyor umutla..
Gidin, varın..
Gidin, varın..
Öznur TANAL
31 Ekim 2017 / ANTALYA
